Με αφορμή την απόφαση του Συμβουλίου της Φυλακής να χορηγηθεί διήμερη άδεια στον κατάδικο τρομοκράτη της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα, εα Ανώτατος Αξιωματικός της ΕΛΑΣ, παραθέτει αιτιολογικό σχόλιό* του
“Στις ευνομουμενες πολιτισμενες κοινωνιες, στις κοινωνιες της πραγματικης δημοκρατιας και της δικαιοσυνης, οι παραβατες των διαταξεων των νομων ηττωνται ηθικα και συναισθηματικα εκτος της νομικης τους καταδικης.
Πισω απο τη βαρια σιδερενια πορτα του κελιου τους ηρεμα, ισως και καταθλιπτικα εχουν το χρονο να σκεφτουν, να κρινουν και να κατακρινουν το κρατος που τους φυλακισε και τους θεσμικους του εκπροσωπους.
Νιωθουν ηθικα ηττημενοι. Γνωριζουν τι πραγματικα τους βαρυνει. Ποσο πονο και αδικια σκορπισαν με τις πραξεις τους Γνωριζουν την γενναιοδωρια της κοινωνιας, που αδικησαν, απεναντι τους
Γνωριζουν οτι η κοινωνια δεν τους εκδικειται. Οτι κραταει την αγκαλια της ανοιχτη να τους υποδεχτει ξανα.
Καποιοι βρισκουν τη δυναμη και το αναγνωριζουν κιολας. Ακομα και μεσα απο τη φυλακη. Και στη συνεχεια οταν αποφυλακιζονται.
Στη μεταπολιτευτικη Ελλαδα, μια χουφτα παλληκαραδες κρυμμενοι τα χρονια της δικτατοριας, πηραν απο ενα πιστολι στο χερι και σκορπιζαν θανατο εναντιον καθε πετυχημενου. Νομιζαν οτι κανουν επανασταση.
Η γενναιοδωρη δημοκρατια, παρ’οτι δεν τους αξιζε, δεν τους εξαιρεσε απο τη ρυθμιση που προβλεπει τη δυνατοτητα να τυχουν αδειας λιγων ημερων, ωστε να αναπνευσουν εστω για λιγο αερα ελευθεριας .
Η συγκεκριμενη ρυθμιση περιελαμβανε καποιους ορους, για τη θεμελιωση του συγκεκριμενου δικαιωματος, για την εγκριση- χορηγηση του οποιου εν τελει απαιτειτο η συμφωνη γνωμη αρμοδιου δικαστηριου.
Δεν εχω διαβασει την αιτιολογικη εκθεση του νομου, υποθετω ομως οτι η βουληση του νομοθετη ηταν να κριθει απο τους εμπειρους και ανεξαρτητους δικαστες η τελικη χορηγηση, συνυπολογιζοντας και την προσωπικοτητα του αιτουντα, με την αυτοπροσωπη παρουσια του στο δικαστηριο, περαν των υπολοιπων στοιχειων που συνιστουν ειλικρινη μεταμελεια και κυριως αποκλεισμο παρομοιων η αλλων ποινικα κολασιμων πραξεων, κατα το χρονο της αδειας.
Η ενεστωσα κυβερνηση με το νομο Παρασκευοπουλου, παρενεβη στο νομο Δενδια βγαζοντας απο τη μεση το δικαστηριο, δινοντας στο συμβουλιο των φυλακων αποφασιστικη αρμοδιοτητα.
Ε και λοιπον? Που το προβλημα?.. μπορει καποιος να αντιλεξει! Δικαιουμαι να σκεφτω,οτι η τροποποιηση εγινε εκ του πονηρου.
Η αποφαση του δικαστηριου δεν ηταν καθολου ευκολο να ετεροπροσδιοριστει, σε αντιθεση με το συμβουλιο των φυλακων το οποιο απαρτιζεται απο υπαλληλους της εκτελεστικης εξουσιας, εξαιρουμενου του Εισαγγελεα ο οποιος τοποθετειται απο συμβουλιο και το ιδιο το δικαικο μας συστημα δεν τον εμπιστευεται ως αδεκαστο σε συγκριση με τους δικαστες.
Τετοιο συμβουλιο αποφασισε τη χορηγηση αδειας στον αμετανοητο Κουφοντινα και συμπερασματικα υποστηριζω οτι, δικαιως η πλειονοτητα της Ελληνικης κοινωνιας πρωτοστατουντων των συγγενων των θυματων, ειναι εξοργισμενη και απαιτει την καταργηση του νομου Παρασκευοπουλου και τη θεσπιση διαταξεων που θα θεσουν αυστ
ηρους περιορισμους με κυριαρχο κριτηριο την ειλικρινη μεταμελεια των δικαιουμενων και οχι μονο”.
____________
* Β.Α , εα Ταξίαρχος ΕΛΑΣ